Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου, 2014
Greek Economic Forum Ομιλία Προέδρου Κατερίνας Παναγοπούλου. Λόγια ψυχής, λόγια αληθινά, λόγια που ο κάθε καθένας από εμάς θα ήθελε να εκφράσει. Με μια ομιλία – κατάθεση ψυχής η κ. Κατερίνα Παναγοπούλου, Πρέσβυς της Ελλάδας στο Συμβούλιο της Ευρώπης για τον Αθλητισμό, την Ανοχή και το Ευ Αγωνίζεσθαι και Πρόεδρος του Πανελληνίου Αθλητικού Σωματείου Γυναικών «ΚΑΛΛΙΠΑΤΕΙΡΑ» μάγεψε όσους είχαν την τύχη να την ακούσουν να μιλά στο φόρουμ «Στρογγυλή Τράπεζα για την Ελλάδα», που πραγματοποιήθηκε πριν λίγα 24ωρα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες.
Η ομιλία της κ. Παναγοπούλου με θέμα «Δημιουργώντας κοινωνικό κεφάλαιο την εποχή της κρίσης» ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες που ακούστηκαν και οι απόψεις της απέσπασαν θριαμβευτικά σχόλια.
Η κ. Παναγοπούλου ξάφνιασε ευχάριστα καθώς μπλέκοντας επιδέξια την ιστορία, τον ελληνικό πολιτισμό και την ανάγκη για ενότητα έδωσε την πραγματική διάσταση της κρίσης, η οποία όπως ανέφερε δεν είναι οικονομική, αλλά κοινωνική.
«Εγκαταστήσαμε στον θρόνο της Ευρώπης «το ΕΥΡΩ», αντί για τον Ευρωπαίο πολίτη κι αναμέναμε πρόοδο και συνοχή; Μοιάζει το ίδιο αφελές με αγώνισμα χωρίς Ελλανοδίκες», ανέφερε η κ. Παναγοπούλου.
Χωρίς αριθμούς, χωρίς λογιστικές αναλύσεις και ξύλινη ορολογία η κ. Παναγοπούλου είπε στους Ευρωπαίους το προφανές: Ότι το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό, συλλογικό και όχι ελληνικό.
«Αν δεν νοσούσε το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, τότε, δεν θα υπήρχε «Ελληνικό πρόβλημα», ανέφερε μεταξύ άλλων.
Διαβάστε ολόκληρη την συγκλονιστική ομιλία της κ. Παναγοπούλου:
Επιτρέψε μου, αλλά, αν σήμερα συμμετέχουμε σε ένα στρογγυλό τραπέζι για την Ελλάδα, νωρίτερα, θα έπρεπε να έχουμε συμμετάσχει, σε ένα στρογγυλό τραπέζι για την Ευρώπη.
Αν δεν νοσούσε το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, τότε, δεν θα υπήρχε «Ελληνικό πρόβλημα». Κι αν είχα προσκληθεί σε ένα τέτοιο τραπέζι, θα έλεγα κάποιες προτάσεις, όπως:
1. Να ξαναβρούμε τους ήρωές μας.
Ζω σε μια Χώρα που πολλοί την χλευάζουν, ότι ζει στη σκιά των αρχαίων ηρώων της. Όμως εγώ, συναντώ κάθε μέρα σύγχρονους ήρωες, απλούς ανθρώπους, που οι «αγορές» τους στερούν την αξιοπρέπειατης υγείας, της Παιδείας, της εργασίας, της σύνταξης, της προόδου. Όμως αυτοί επιμένουν, να μοιράζονται με τον γείτονα το χαμόγελο και τα ελάχιστα που τους απέμειναν. Ζω σε μια Χώρα γεμάτη ήρωες, που υπομένουν ένα βάρος, πολύ μεγαλύτερο από όσο τους αναλογεί και υπομονετικά, γύρω από το δικό τους τραπέζι σχεδιάζουν την επόμενη μέρα, στα πλαίσια της δημοκρατίας, που οι πρόγονοί τους έφεραν στον κόσμο. Ας ψάξουν, όλοι όσοι κουνούν το δάχτυλο στην Ελλάδα, τους δικούς τους ήρωες και στο τέλος της μέρας, να τους μαζέψουμε όλοι, όλους, γύρω από το ίδιο τραπέζι, για να σχεδιάσουν την Ευρώπη των αξιών και των ανθρώπων.
2. Να ξαναφέρουμε στο προσκήνιο το αίτημα για επένδυση στον άνθρωπο.
Στην Ελλάδα της ανεργίας και της προβληματικής επιχερηματικότητας καθημερινά, αφυπνίζεται ένα τεράστιο κοινωνικό κεφάλαιο και είναι θέμα χρόνου η οικονομική του απόδοση. Χιλιάδες νέοι, αλλά και μεγαλύτεροι, αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, εννώνουν δυνάμεις, γεννούν ιδέες και αναζητούν μια νέα ευκαιρεία.
3. Να πιστέψουμε ξανά στην αξία της αλληλεγγύης.
Ζω σε μια Χώρα, όπου τα Ευρωπαικά κονδύλια είναι σεβαστά, μόνο που σε λίγο, αν η Ευρώπη συνεχίσει να φέρεται, σαν ευεργέτης και όχι, σαν εταίρος, τότε τα κονδύλια αυτά θα μείνουν αζήτητα, γιατί οι Ελληνες, είμαστε περήφανος λαός και νοιζόμαστε για συνεργασία και όχι για φιλανθρωπία. Η Ελλάδα, θα μπορούσε να προβάλλει θέματα, που θα δίχαζαν την Ευρώπη, αλλά δεν το κάνει, γιατί επιθυμεί μια πραγματικά ενωμένη Ευρώπη.
4. Να εκτιμήσουμε ξανά την αληθινή αξία, όσων θεωρούμε αυτονόητα.
Ζω σε μια Χώρα, που χαρίζει τον πλούτο της Παιδείας και της ιστορίας της. Δεν τον πουλά, γι’ αυτό δεν έχει πια χρήματα. Την ίδια στιγμή, όμως, μένει ενωμένη. Δε γνωρίζω πολλά μέρη στην Ευρώπη, που θα είχαν την ψυχραιμία της Ελλάδας, αν περνούσαν όσα η Ελλάδα.
5. Να διδαχθούμε από τα λάθη μας.
Ζω σε μια Χώρα, όπου οι άνθρωποι κάνουν λάθη, όπως για παράδειγμα, πολλές φορές, θέλουν να πιστεύουν ψεύτικες υποσχέσεις, γιατί είναι βολικές. Στο τέλος όμως οι Έλληνες παραδέχονται τα λάθη τους και τα διορθώνουν.
6. Να αλλάξουμε τον προσανατολισμό της Παιδείας μας δημιουργώντας μια νέα νοοτροποία και να επανασυνδέσουμε τους ατομικούς και συλλογικούς στόχους, με το ηθικό τους υπόβαθρο.
Ζω σε μια Χώρα γεμάτη ανοχή, η οποία όμως κλωνίζεται σοβαρά, δίνοντας χώρο, σε ακρέες, εθνικιστικές και εγκληματικές συμπεριφορές.
Απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα απαιτείται μία συμπαγής ευρωπαική και εθνική πολιτική.
7. Να εμπεδώσουμε την απλή αλήθεια, ότι όλοι θα νικήσουμε ή όλοι θα χάσουμε. Να καταλάβουμε, πως αφήνοντας πίσω μας τους πολλούς, στο τέλος θα μείνουμε μόνοι.
Ζω σε μια Χώρα που δεν το έχει καταλάβει ακόμα!!!!!
Κυρίες και κύριοι,
Δεν είμαι πολιτικός, αλλά είμαι πολίτης και αυτό μου επιτρέπει να μιλώ από την ψυχή μου. Δεν είμαι φιλάνθρωπος, αλλά, επενδύω κάθε μου δύναμη για να κερδίσει η Ευρώπη, έστω κι έναν Ολυμπιακό άνθρωπο. Δεν είμαι σε θέση να προτείνω «μαγικά οικονομικά μοντέλα», που θα έλυναν το πρόβλημα της παραγωγικής υστέρησης στην Χώρα μου, αλλά είμαι σε θέση να καταλάβω, πότε οι οικονομολόγοι μου λένε ψέμματα και πότε αλήθεια. Ανήκω στους πολίτες, που δεν είναι δεδομένοι για την Ευρώπη. Πρέπει η Ευρώπη να μας ξανακερδίσει. Να μας αφηγηθεί από την αρχή μια ιστορία, που να θέλουμε να ακούσουμε. Καθένας χωριστά, είμαστε απλά, θεατές της αλλαγής του κόσμου. Ολοι μαζί, απλά, μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο και να τον κάνουμε καλύτερο. Να γίνουμε Ολυμπιονίκες της πολιτικής, της οικονομίας, της κοινωνίας, της οικολογίας, του πολιτισμού, της Παιδείας της τεχνολογίας, σε όλα τα Στάδια, όπου δίνεται ο αγώνας της παγκόσμιας εννοποίησης. Μαζί, Κυρίες και κύριοι μπορούμε να φτιάξουμε μια ανίκητη Ευρωπαική ομάδα. «Θυμηθείτε, η ομάδα είναι η δύναμη». Σας ευχαριστώ.