Παρουσίαση βιβλίου “ΑΠΟ ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΣΤΟ ΘΑΥΜΑ” από την Πρόεδρο, Κατερίνα Παναγοπούλου


Δευτέρα 10 Μαρτίου, 2014

Παρουσίαση βιβλίου “ΑΠΟ ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΣΤΟ ΘΑΥΜΑ” από την Πρόεδρο, Κατερίνα Παναγοπούλου

Σε μία κατάμεστη αίθουσα, η Πρόεδρος Κατερίνα Παναγοπούλου, παρουσίασε το βιβλίο του μέλους του Σωματείου, κας Εύας Αρβανίτη Μιχαλοπούλου, «Από το Δράμα στο Θαύμα. 125 Προτάσεις Αντιμετώπισης της Κρίσης, τη Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014.

Χαιρετισμούς απεύθυναν ο κ. Γιώργος Γαμπιεράκης, Πρόεδρος της Κοινωνικής Συνεταιριστικής Επιχείρησης «ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ» και η κα Σοφία Ορφανίδου, εκπρόσωπος των Εκδόσεων «ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ».   Συντονίστρια της εκδήλωσης ήταν η κα Σοφία Βούλτεψη  Βουλευτής και δημοσιογράφος.

Η Βουλεύτης και δημοσιογράφος, κα Σοφία Βούλτεψη, η Πρόεδρος της Καλλιπάτειρας, κα Κατερίνα Παναγοπούλου και η συγγραφεύς, κα Εύα Αρβανίτη Μιχαλοπούλου.

Η Ομιλία της κας Κατερίνας Παναγοπούλου:
Κυρίες και κύριοι,

Η παρουσίαση του συγκεκριμένου βιβλίου, από “το Δράμα στο Θαύμα”,  δεν μπορεί να γίνει, με τους παραδοσιακούς, συμβατικούς όρους, μιας συνηθισμένης παρουσίασης. Γιατί αυτό που παρουσιάζουμε σήμερα, είναι κάτι περισσότερο, από ένα απλό βιβλίο. Θα έλεγα, ότι είναι περισσότερο, μια κατάθεση ψυχής της Εύας, μια καταγραφή πηγαίων συναισθημάτων. Είναι η δική της προσφορά, όχι μονάχα προς τους αγαπημένους της φίλους, αλλά, προς όλους τους συμπατριώτες της. Για το λόγο αυτό, την ευχαριστώ πολύ, για την ξεχωριστή τιμή, να μου αφιερώσει, μια τόσο αξιέπαινη προσπάθεια. Ανταποκρινόμενη στην πρόσκλησή της, να μιλήσω στην παρουσίαση του βιβλίου της, στάθηκα στην «συναρπαστική διατύπωση», του κεντρικού του   μηνύματος «Από το Δράμα, στο Θαύμα». Μία φράση με πολλές αναγνώσεις.

Θεωρώ, πως δεν υπάρχει άνθρωπος, που να μην έχει την εμπειρία, μιας ή και περισσότερων διαδρομών «από το Δράμα,   στο Θαύμα». Το βιβλίο αυτό, μας επιτρέπει, μέσα από απλές αλήθειες και αποστάγματα εμπειρίας, να αντιμετωπίσουμε τα ζητήματα, που μας απασχολούν και μας εμποδίζουν, να ανταπεξέλθουμε στις προκλήσεις,
με τις διαθέσιμες επιλογές και λύσεις.

Καθένας και καθεμία από εμάς, σε αυτή την αίθουσα, έχουμε το δικό μας παράδειγμα, την προσωπική μας εμπειρία της διαδρομής «από το Δράμα στο Θαύμα». Κι εγώ η ίδια, φίλες και φίλοι. Ίσως αυτός είναι ο λόγος, που με άγγιξε τόσο πολύ, το κίνητρο συγγραφής του βιβλίου.

Η Πατρίδα μας έχει το δικό της παράδειγμα. Η Ευρώπη, ο πλανήτης έχουν τα δικά τους παραδείγματα. Το θέμα είναι, πως διανύει κανείς την απόσταση από το δράμα στο θαύμα.

Η κα Αρβανίτη σταχυολόγησε και προτείνει 125 τρόπους, για την αντιμετώπιση της μεγαλύτερης πρόκλησης των καιρών μας, που δεν είναι άλλη, από την πολύπλευρη οικονομική, ηθική και αξιακή κρίση, που κατατρέχει, όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά, ολόκληρο το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο οικοδόμημα.

Κυρίες και κύριοι,

Καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από έναν καταιγισμό αρνητικών ειδήσεων, με μικρά διαλείμματα τεχνητής ή πραγματικής αισιοδοξίας. ‘Ομως, όπως λέει και η συγγραφέας, «πρέπει να σπάσουμε το πλέγμα της αδράνειας και της αδιαφορίας». Πρέπει να πούμε στον εαυτό μας την αλήθεια. Ότι η κρίση μας αφορά. Ότι είναι η συνέπεια πολλών, λανθασμένων αποφάσεων και δράσεων, που είτε τις ανεχθήκαμε, είτε τις νομιμοποιήσαμε με την ψήφο μας. Αποφάσεων, που πήραμε εθελοτυφλώντας, ότι δεν θα έχουμε συνέπειες.

Αυτά που βιώνουμε σήμερα είναι η συνέπειες των πράξεων και παραλείψεών μας, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Είναι το αποτέλεσμα της απώλειας του προσανατολισμού μας.

Θα μου επιτρέψετε να προσεγγίσω το περιεχόμενο του βιβλίου, μέσα από μια παράλληλη διαδρομή, επιχειρώντας να σας ωθήσω, σε μια «παράλληλη ανάγνωση» αιτιών και λύσεων, ώστε να κατανοήσουμε, το πως και γιατί συμβαίνουν όλα αυτά και πως μπορούμε να αποτρέψουμε την επανάληψή τους. Είναι, άλλωστε, τόσο σαφής η αφήγηση της Εύας, είναι τόσο ακριβείς οι υποδείξεις της, για την ατομική συμπεριφορά, που δεν αφήνει άλλο δρόμο, από την ανίχνευση, μιας παράλληλης πορείας και ερμηνείας της σημασίας, όσων υποδεικνύονται.

Δηλώνει η συγγραφέας, ότι  «Ο δρόμος της σωτηρίας από την κρίση είναι μονόδρομος».  Και έχει δίκιο. «Θα χρειαστεί αλλαγή νοοτροπίας για όλους και αναθεώρηση της στάσης ζωής». Συνεχίζει, έχοντας επίσης δίκιο.

Είναι, όμως, έτοιμοι οι Έλληνες, να ακολουθήσουν, έναν λειτουργικό και ασφαλή οδικό χάρτη επιβίωσης στην Κρίση, εάν πρώτα, δεν αντιληφθούν, σε όλο το χρονικό της βάθος, την ύπαρξη της κρίσης;

Αγαπητή Εύα,

Πιστεύω, ότι στη σκέψη σου συγγράφοντας αυτό το βιβλίο, είχες και μια παράλληλη συγγραφή με αντεστραμμένο τίτλο. Δηλαδή, Ελλάδα: «από το Θαύμα, στο Δράμα». Διαφορετικά, δεν εξηγείται το βάθος της διάσπαρτης αναδρομής στη λαϊκή και λογοτεχνική σοφία, εν τω μέσω πρακτικών συμβουλών διαχείρισης του ενεστώτα χρόνου. Είναι γεγονός, ότι η χώρα μας, στο βάθος της ιστορίας της, δημιούργησε ένα πραγματικό θαύμα.

Κυρίες και Κύριοι,

Σας καλώ να ταξιδέψουμε στο χρόνο, στον αφετηριακό χρόνο γέννησης των αξιών, που διέπουν την Ελληνική Παιδεία.
Να διατρέξουμε τον χρόνο και να συναντήσουμε τους Έλληνες του 8ου αιώνα π.x., οι οποίοι βίωναν το δράμα της διάσπασης των αμέτρητων πολεμικών συγκρούσεων, της ανέχειας για τους πολλούς και τα προνόμια για τους λίγους, που δεν είχαν παρά μόνο την ελπίδα, πως κάτι θα αλλάξει. Άνθρωποι, που αγωνίζοντο για την απλή επιβίωση. Άνθρωποι, χωρίς πρόσβαση στην Παιδεία, άρα αδύναμοι, να σχεδιάσουν και να αιτηθούν ένα «ατομικό πλάνο ευημερίας». Εκείνη την εποχή η θεσμική ηγεσία του τόπου, ο Λυκούργος,  ο Ίφυτος και ο Κλεοσθένης, κατανόησαν, ότι η συγκρότηση της κοινωνίας πρέπει να αλλάξει.

Τότε γεννιέται το Αξιακό πλαίσιο των Ολυμπιακών Αγώνων και αλλάζει ριζικά ο τρόπος, που οι πολίτες αντιμετώπιζαν τις υποθέσεις τους. Στην πραγματικότητα γεννιέται «η Ελληνική Πολιτεία» και μαζί της, αργά και σταθερά, ένα νέο είδος πολίτη, «ο Ολυμπιακός άνθρωπος». Ο πολίτης, που ανακαλύπτει «υψηλόφρονα κίνητρα» και  συμμετέχει στην οικοδόμηση της ελληνικής κουλτούρας, που οδήγησε στην εγκατάσταση της Συμμετοχικής Δημοκρατίας, του Μέτρου, της Οικονομικής Ισορροπίας, του Ευγενούς Τρόπου ζωής και της Πνευματικής Θωράκιση των ατομικών και συλλογικών επιδιώξεων.

Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, εμφανίζονται αξίες, όπως «η Εκεχειρία» και το «Ευ Αγωνίζεσθαι», όπου η πρώτη, συμβολίζει την ικανότητα των κοινωνιών, να αναστέλλουν τις συγκρούσεις, κατά την διάρκεια της αθλητικής, αξιακής τους ζύμωσης και συνύπαρξης, δηλαδή, τους Ολυμπιακούς Αγώνες και η δεύτερη, το «Ευ Αγωνίζεσθαι», που αποτέλεσε την βάση, το θεμέλιο της Ελληνικής Παιδείας.

Από το νόμο του ισχυρού, περνάμε στην έννοια του Δικαίου. Και από τον τυφλό ανταγωνισμό, περνάμε στην επιδίωξη του συναγωνισμού και της διάκρισης. Επάνω σε αυτό το θεμέλιο αναπτύχθηκαν: η ελληνική συνείδηση, οι θεσμοθετημένες οικονομικές συναλλαγές, ο πολιτισμός, σε όλο το φάσμα των τεχνών, η ενοποίηση των θρησκευτικών πρακτικών και η ανθεκτικότητα των κοινωνικών δομών στις δοκιμασίες των κρίσεων της εποχής. Μπορεί να λησμονήσει κανείς την μεγάλη και απειλητική για την ίδια την υπόσταση της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, κρίση χρέους, η οποία οδήγησε το (565 π.χ.) στην «Σεισάχθεια» του Σόλωνα;

Οι οικονομικές κρίσεις είναι κυκλικό και επαναλαμβανόμενο φαινόμενο    της ιστορίας και σε κάθε περίπτωση, είναι «το παιδαγωγικό αποτύπωμα» της δίκαιης τιμωρίας, για παράλογες συμπεριφορές, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Σημασία έχει, εάν μια κοινωνία και οι πολίτες της είναι έτοιμοι, να κατανοήσουν τα αίτια και το μέγεθος της κρίσης, που οι ίδιοι, με τις αποφάσεις και τις πράξεις τους προκαλούν.

Κυρίες και κύριοι,

Η Ελλάδα και ο κόσμος βιώνουν αυτή την πρωτοφανή και πολύπλευρη οικονομική, ηθική και αξιακή κρίση, επειδή ακριβώς, εγκατέλειψαν το πρότυπο του Ολυμπιακού Ανθρώπου. Του ανθρώπου, που στοχο-θετούσε, χωρίς να προκαλεί. Που αγωνιζόταν, χωρίς να αδικεί. Που συναλλασσόταν, χωρίς να αισχροκερδεί. Που τηρούσε το μέτρο, λόγω Παιδείας και όχι καταναγκασμού. Του Ανθρώπου, που παρέμενε νηφάλιος στις δυσκολίες και λάμβανε αποφάσεις, με γνώμονα   το συλλογικό συμφέρον και όχι την τυχοδιωκτική κουλτούρα των καιρών μας. Του Ανθρώπου, που δεν ήταν μόνο λήπτης μηνυμάτων, αλλά και πομπός. Που δεν είχε τηλεόραση, αλλά Αγορά του Δήμου. Που έφτιαχνε μεγάλα έργα  και Στάδια αιώνιας χρησιμότητας, με σκοπό την Ολυμπιακή συνύπαρξη και όχι με πρόσχημα τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Τα πρώτα έργα του Ολυμπιακού Ανθρώπου, τα χρησιμοποιούμε ακόμη και σήμερα και τα θαυμάζουν οι πολίτες του κόσμου, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Τα έργα των Ελλήνων, που αποξενώθηκαν από το πνεύμα του Ολυμπισμού, βρίσκονται διάσπαρτα  και παρατημένα, σαν τηλεοπτικό ντεκόρ μίας χρήσης, παντού στην Ελλάδα της κρίσης.

Αφήσαμε την Ελλάδα έρμαιο, στις ορέξεις και τους σχεδιασμούς των νεοβαρβάρων των αγορών, που θεοποιούν «το κέρδος χωρίς ήθος» και τώρα θρηνούμε για το κατάντημα των οικογενειακών και εθνικών προϋπολογισμών; Υποκρισία!!! Αφήσαμε τον εαυτό μας, να απολαμβάνει δάφνες, δίχως μόχθο και τώρα θρηνούμε, για τη συλλογική κατάθλιψη, που γέννησε «η δανεική ευημερία»;  Υποκρισία!

Αφήσαμε τις ορθές πρακτικές, σαν αυτές που περιγράφει στο έξοχο πόνημά της η κα Αρβανίτη και οι οποίες ήταν για αιώνες οι κοινές πρακτικές της Ελλάδας που μεγαλούργησε και επαναπαυτήκαμε, σε ανούσια καταναλωτικά πρότυπα και τώρα θρηνούμε για τα αδιέξοδα; Υποκρισία! Αφήσαμε να μας κυβερνούν ανάξιοι και ατιμώρητοι, προσβάλλοντας την ίδια την Δημοκρατία και τώρα θρηνούμε για την αδυναμία του πολιτικού συστήματος, να δώσει λύσεις; Τι Υποκρισία!!!!

Κυρίες και κύριοι,

Η πορεία της Ελλάδας από το Θαύμα – στο Δράμα είναι δικό μας έργο. Η αναστροφή της πορείας αυτής και η ανακατεύθυνση από Δράμα στο Θαύμα, πρέπει να γίνει δικό μας έργο. Αν δεν κατανοήσουμε το πως φθάσαμε εδώ. Αν δεν νικήσουμε τον υποκριτικό εαυτό μας. Αν δεν ξαναριζώσει η κουλτούρα του Ευ Αγωνίζεσθαι, σε κάθε Ελληνικό μυαλό και σε κάθε πράξη της Ευρωπαϊκής οικογένειας, δεν θα βάλουμε τέλος στις κυκλικές, οικονομικές κρίσεις, οι οποίες θα επανέρχονται δριμύτερες, μέχρι τελικής πτώσεως.

Κυρίες και κύριοι,

Θα έχουμε βγει από την κρίση, όταν δεν ξαναχρειαστεί να γραφτεί βιβλίο, σαν αυτό που παρουσιάζουμε σήμερα. Θα έχουμε βγει από την κρίση, όταν κοιταχτούμε στον καθρέπτη και έχουμε ξαναβρεί την Ελληνική μας ταυτότητα, και έχουμε γίνει  εκ νέου, πρότυπα προς μίμηση και όχι προς αποφυγή. Κρατώ το μήνυμα της συγγραφέως μέσα από το τρίπτυχο: «Αναζητείστε τις πηγές της δύναμής σας». «Μόνο εμείς μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας». «Προσανατολιστείτε στον σωστό σκοπό».

Αγαπητή Εύα,

Συγγράφοντας αυτό τον πρακτικό οδηγό, μας φανέρωσες την ίδια την αξιακή σου υπόστασή την Ολυμπιακή σου Παιδεία.  Αντιμετώπισες κατάματα το πρόβλημα, προβάλλοντας τον εαυτό σου, στον μέσο Έλληνα και προτείνοντας, την επιστροφή στην συγκρότηση, της Ελλάδας του Θαύματος και στην αποφυγή της Ελλάδας του Δράματος.

Φίλες και φίλοι,

Ας προσπαθήσουμε να ξαναγίνουμε «Ολυμπιακοί άνθρωποι». Τότε, δεν θα χρειαστεί, να ξαναμιλήσουμε για την κρίση.
Ας θεραπεύσουμε την ασθένεια και όχι τα συμπτώματα.
Ας ξαναγίνουμε Έλληνες!!!

Σας ευχαριστώ.

 . 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *